Κατά γενική ομολογία εκπαίδευση και ανάπτυξη πάνε χέρι χέρι και ο ένας συντελεί στην ανάπτυξη του άλλου. Η ανάπτυξη στη συνέχεια είναι αυτή που δίνει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην κοινωνία, δημιουργεί θέσεις εργασίας για να έρθει τέλος η πολυπόθητη ευημερία.
Κοιτώντας στατιστικά στην ιστοσελίδα της eurostat (link), έμεινα να παρατηρώ αρκετή ώρα τρία γραφήματα. Δείτε τα
Έπειτα παρατηρούμε τα έξοδα επένδυσης στην εκπαίδευση στο ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Παρατηρήστε ότι σχεδόν όλες οι χώρες με μεγάλο χρέος, οι λεγόμενες και PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece, Spain) είναι στις τελευταίες θέσεις της επένδυσης αυτής. Είναι δυνατόν για να αντιμετωπιστεί μια κρίση χρέους να μειώνεται ο προϋπολογισμός για την παιδεία; Και όμως, το αποτέλεσμα φαίνεται στο τρίτο και τελευταίο γράφημα παρακάτω, δείτε…
Βλέπουμε ένα δείκτη ευρεσιτεχνίας ανά εκατομμύριο κατοίκους. Εδώ παρατηρούμε πως όχι μόνο δεν υπάρχει σύγκλιση μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και νότου, αλλά υστερούμε και από τις χώρες της μεσογείου που είναι σε αντίστοιχη κατάσταση με εμάς.
Η έρευνα και ανάπτυξη μέσω της δια βίου εκπαίδευσης είναι ένα μεγάλο και ανηφορικό μονοπάτι το οποίο είναι σε θέση να μας βγάλει από το σημερινό αδιέξοδο. Είναι στο χέρι του καθενός να ασχοληθεί με αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα για να έχουμε μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου