Θέλω να ορίσω το πρόβλημα της πολιτικής ηγεσίας από τη δική μου πλευρά. Τι πραγματικά μας έχει οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο. Που είναι οι ρίζες του; Πόσο βαθιά στο παρελθόν;
Με τη πτώση της δικτατορίας το 1974 και τη μεταπολίτευση, επικράτησε ένα σοβιετικό – σοσιαλιστικό μοντέλο. Ένα είδος διακυβέρνησης που στηρίζεται στο ¨βαθύ¨ κράτος, δίνοντας εξουσία σε συνδικάτα και πρόσωπα, οι οποίοι με προσωπική επιδίωξη να γίνουν μελλοντικοί ηγέτες – βουλευτές οι ίδιοι, κινούν τα νήματα διεκδικώντας ένα μεγάλο μέρος της πίτας.
Έπειτα, βλέπουμε ότι οι πιο άξιοι και σοβαροί άνθρωποι δεν ασχολούνται με αυτού του είδους πολιτική σκηνή. Ο λόγος ο πλέον απλός. Από το χώρο των πανεπιστημίων που γίνεται η στρατολόγηση των φοιτητών σε πολιτικά κόμματα, παρατηρούμε ότι υπάρχουν άτομα με ιδιοτελείς σκοπούς, χωρίς όραμα και με σκοπό καθαρά το ατομικό συμφέρον και όχι το συλλογικό. Το σύστημα είναι επίσης απλό: Ξεκινώντας ως αφισοκολλητής και εν μέσω άπειρων εκλογών (εκλογολαγνεία), θέλουν να ηγηθούν της παράταξης τους ή έστω να κινούν τα νήματα. Έπειτα, στην επαγγελματική ομάδα που ανήκουν ο καθένας προσπαθούν να κάνουν το ίδιο μέσω των συνδικάτων. Αυτοί που βγάζουν τον κόσμο στο δρόμο δυστυχώς είναι και οι αυριανοί βουλευτές… θυμάστε τον κύριο Πατάκη (αγρότης, συνδικαλιστής, βουλευτής);
Βλέποντας από την άλλη όψη του νομίσματος, ως βουλευτές αργότερα χρωστάνε σε αυτούς που τους στήριξαν. Έτσι βλέπουμε να γίνονται διορισμοί με φωτογραφικές αγγελίες κλπ. Άρα, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αποδεσμευτεί η εξουσία από τους ψηφοφόρους.
Δεύτερον, παρατηρώ ότι έχει παραγκωνιστεί ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αντί να είναι πραγματικά και επάξια ο πρώτος πολίτης της χώρας, έχει καταλήξει μόνο να βλέπει στρατιωτικές παρελάσεις και τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο, και αυτό παλιότερα. Σε ένα νέο πιο δημοκρατικό σύστημα, πρέπει ο ρόλος του να αναβαθμιστεί.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία όπως έχει καταλήξει στην Ελλάδα είναι μη λειτουργική. Αποτέλεσμα; Αυτό που ζούμε σήμερα και θα ζούμε από εδώ και πέρα… Δυστυχώς ο εκάστοτε υπουργός, καθότι συνδεδεμένος με το βαθύ κράτος και το κομματικό κατεστημένο που αναλύσαμε παραπάνω, δε μπορεί να εκτελέσει το έργο του και να συμμετέχει στη μετάβαση. Οι υπουργικές όπως και άλλες νευραλγικές θέσεις δεν θα πρέπει να στελεχώνονται από αιρετά πρόσωπα αλλά διορισμένους τεχνοκράτες από ανώτατη αρχή, δηλαδή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Δεκτές οποιεσδήποτε σκέψεις, γνώμες. Ότι μου στείλετε θα το δημοσιεύσω! Πρέπει πάνω απ’ όλα να γίνεται διάλογος και να έχουμε πολυφωνία. Μη ξεχνάτε πως εδώ είναι η Δημοκρατία του ίντερνετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου