Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Και μετά τον κουρέα τι;



   Είναι σίγουρα μία ερώτηση – πρόκληση για όλους όσους ασχολούνται με τα κοινά του τόπου μας. Τώρα μάλιστα που ξέρουμε ότι το ¨κούρεμα¨ θα είναι μεγαλύτερο του 21% που είχε συμφωνηθεί στο Μνημόνιο ΙΙ, η πρόκληση αυτή μεγαλώνει.

   Οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώνονται αύριο με το ύψος του haircut όπως όλα δείχνουν να κυμαίνεται γύρω στο 50%, ίσως και περισσότερο. Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Τι αντίκτυπο θα έχουν οι αυριανές ανακοινώσεις στη ζωή μας;

   Αρχικά, θα υπάρξει κρατικοποίηση τραπεζών, έστω και καθυστερημένα. Αυτό θα γίνει με την έκδοση νέων κοινών ή προνομιακών μετοχών οι οποίες θα αγοραστούν από το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ΤΧΣ ή EFSF). Η διαφορά τους είναι στη συμμετοχή ή όχι στο μάνατζμεντ, κάτι που ακόμα είναι πάνω στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Οι παλιοί μέτοχοι, όπως έχουμε ξαναπεί σε προηγούμενη ανάρτηση, θα υποστούν απώλειες, τις οποίες λίγο πολύ ήδη έχει προεξοφλήσει η αγορά (mark to market) σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό. Θεωρώ αυτονόητο πως η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας θα γίνεται με ακόμα πιο αυστηρότερους όρους. Μη σας κάνει εντύπωση αν δείτε πολλά πολιτικά κόμματα να πτωχεύσουν αργά ή γρήγορα μαζί με τις εταιρίες που δεν είχαν φροντίσει τόσα χρόνια να είναι ανταγωνιστικές.

   Έπειτα σειρά έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ένα πραγματικά λεπτό θέμα καθώς υπάρχουν περισσότερες παράμετροι λόγω του κοινωνικού ρόλου που αυτά έχουν. Μέχρι στιγμής, με ενέχυρο ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα ταμεία μπορούσαν να δανείζονται από τις τράπεζες για την καταβολή των συντάξεων. Τώρα που θα γίνει απομείωση 50% στα ομόλογα αυτά σίγουρα θα χρειαστούν χρηματοδότηση για να μη προχωρήσουν σε στάση πληρωμών. Αλλιώς τι εγγυήσεις θα πρέπει να έχουν για σύναψη δανείων; Μήπως η ακίνητη τους περιουσία;

   Όποια και να είναι η επόμενη μέρα, θα πρέπει να συνοδευτεί με πολιτική εξυγίανση έτσι ώστε να γίνει το σύστημα πιο λειτουργικό και να καταφέρουν οι καλύτεροι – αξιότεροι πολίτες να έχουν πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση και τις αρχές ευθύνης. Αυτό όμως θα το σχολιάσουμε σε επόμενη ανάρτηση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η κάθε ξένη χώρα δε θα έχει σαν παράμετρο πάνω στο αποψινό τραπέζι των διαπραγματεύσεων να προασπίσει τα κοινωνικά μας συμφέροντα αλλά να σώσει τα δικά της βοηθώντας το τραπεζικό μας σύστημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου