Οκτώβριος 2011. Το χρέος της χώρας μας συνεχίζει να εκτροχιάζεται. Προηγήθηκαν δυο χρόνια λιτότητας, δυο μνημόνια με την ευλογία και χρηματοδότηση της τρόικα τα οποία όπως φαίνεται δεν καταλήγουν πουθενά. Πρωτογενές πλεόνασμα, η μαγική λέξη, δηλαδή αφαιρώντας τα έξοδα από τα έσοδα να έχουμε πλεονασματικό υπόλοιπο χωρίς να υπολογίζουμε τους τόκους, δε φαίνεται στο ορίζοντα. Πως πρέπει να πορευτούμε λοιπόν;
Μια βιώσιμη λύση που ακούγεται άραγε να είναι ένα γενναίο κούρεμα (ή haircut όπως επιβάλλει η ορολογία); Μη μπορώντας να ξεπληρώσουμε το αρχικό χρέος, δηλαδή τα παλιά ομόλογα, εκδίδουμε νέα στη μισή τιμή με εγγυήσεις ότι θα αποπληρωθούν σίγουρα. Αυτός ο δρόμος θα είναι αρκετά επώδυνος για το λαό, κυρίως για τους μικρομεσαίους, πολίτες και επιχειρήσεις. Οι τράπεζες θα κρατικοποιηθούν με κεφάλαια από το EFSF και τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας θα βγουν στο σφυρί!
Μήπως μία ακόμη πίστωση; Ούτε συζήτηση γι’ αυτό! Είναι ποτέ δυνατόν με δανεικά να ξεπεράσουμε το πρόβλημα των δανεικών; Η λειτουργική μεταρρύθμιση είναι το ζητούμενο, για να γίνουν με διάφορους παραγωγικούς τρόπους τα έσοδα περισσότερα από τα έξοδα. Ένα παράδειγμα. Το μεγάλο χρέος των ΗΠΑ μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου πολέμου έφτανε περίπου στο 150% του ΑΕΠ της. Τρία μόλις χρόνια μετά, είχε πέσει στο μισό, ήτοι 70%. Πώς έγινε αυτό; Σίγουρα όχι με μέτρα λιτότητας αλλά ανάπτυξης. Η φιλοσοφία του αντί να μειώσουμε τα έξοδα αυξάνουμε τα έσοδα (Κεϋνσιανό μοντέλο).
Υπάρχει και η επιλογή – παράθυρο στο … νόμο. Να κηρύξουμε το χρέος απεχθές. Βλέποντας πρόσφατα το ντοκιμαντέρ Deptocracy (link), για να ορίσουμε ένα χρέος ως Απεχθές πρέπει να υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις:
1ον - Τα δάνεια να συμφωνήθηκαν χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών.
2ον - Τα δάνεια να σπαταλήθηκαν σε δραστηριότητες που δεν ωφέλησαν το έθνος.
3ον - Ο πιστωτής να ήταν ενήμερος γι’ αυτή την κατάσταση και να σφύριζε αδιάφορα.
Έχει εφαρμοστεί πολλές φορές από τις ΗΠΑ με τελευταία το Ιράκ. Θα μπορούσε να γίνει και στην Ελλάδα το ίδιο για να τελειώνουμε με αυτό; Πιστεύω πως όχι για τρεις λόγους.
1ον – Έχουν γίνει έργα που ωφέλησαν το έθνος, έστω και από σπόντα (Ολυμπιακοί αγώνες)
2ον – Ορίζοντας το χρέος ως απεχθές, αυτό θα γινόταν μία εύκολη συνταγή για την κρίση χρέους που έχει ξεσπάσει στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση, μπορεί η Ελλάδα να μην έχει το τρομερό χρέος σε απόλυτα ποσά σε σχέση με άλλες χώρες, έχουν όμως οι υπόλοιπες που ακολουθούν, δηλαδή Ιταλία, Ισπανία και στο βάθος η κινεζική τίγρης!
3ον – Στην παγκόσμια οικονομία ισχύει ο νόμος της ζούγκλας, δηλαδή ο νόμος του πιο δυνατού! Αυτό κάνουν και οι ΗΠΑ με τις χώρες που κατακτούν (Ιράκ, Κούβα, …)
Έχοντας αναλύσει τις παραπάνω συνταγές χρέους, βλέπουμε πως εύκολες λύσεις δε θα υπάρχουν. Γι’ αυτό καλό θα ήταν ότι γίνει για τη μείωση του χρέους να συνοδευτεί με αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του κράτους για να μη ξαναφτάσουμε σε αυτό το σημερινό σημείο. Ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να λειτουργεί πιο ανεξάρτητα και με μικρότερο ή καθόλου κομματικό παρεμβατισμό. Το φορολογικό και φοροεισπρακτικό σύστημα που έχουν καταρρεύσει, η λύση είναι να γίνονται όλα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση (θα αναλυθεί σε επόμενη ανάρτηση). Μόνο έτσι θα ξεκινήσουμε να βλέπουμε φως στο τούνελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου